تشخیص رتینوپاتی دیابتی با پروپ های مولکولی قبل از نابینایی

محققان از یک استراتژی جدید برای تشخیص رتینوپاتی دیابتی که علت اصلی نابینایی در بزرگسالان است، قبل از آسیب ساختاری غیرقابل برگشت به چشم استفاده کردند. این تحقیق به جلوگیری از بیماری چشمی ناشی از دیابت به پزشکان کمک می کند. نتایج این تحقیق در شماره ی سپتامبر مجله ی FASEB  منتشر گردید.

با این پیشرفت می توان میزان تغییرات مولکولی اولیه ی ناشی از دیابت را بروی اندوتلیوم عروق شبکیه تشخیص داد. این کار با استفاده از پروبهای جدیدی که دانشمندان اخیراٌ ابداع کردند امکان پذیر شد.

دکترعلی حافظی مقدم از مرکز تصویربرداری عملی و مولکولی بریگهام و دانشکده ی پزشکی هاروارد در بوستون که در این تحقیق شرکت داشت می گوید: هدف ما ابداع یک ابزار بالینی چند منظوره است که بتوان بوسیله ی آن از فرآیند بیماری درست زمانیکه تغییرات مولکولی بوقوع می پیوندند آگاه شد، در این صورت فرصت کافی برای جلوگیری از وقوع آسیب های ساختاری غیرقابل برگشت در چشم برای پزشکان ایجاد می شود.

دکتر حافظی مقدم و همکارانش هدفی را در سطح داخلی عروق شبکیه شناسایی کردند که در افراد دیابتی بیشتر بیان و تولید می شود. آنها دریافتند که گیرنده ی فاکتور رشد اندوتلیال عروقی شماره ی 2 (VEGFR-2) بطور قابل توجهی در عروق بسیار کوچک در افراد دیابتی در مقایسه با افراد سالم بسیار زیادتر بیان می شود. سپس آنها پروپ های مولکولی اختصاصی تولید کردند و خصوصیت اتصالی آنها را تعیین کردند. سپس با تصویربرداری زنده مبتنی بر نور کمیت این اندرکنش های اتصالی را تعیین کردند.

دانشمندان نتایج غیرمنتظره ای را از این تحقیق بدست آوردند، آنها دریافتند نه تنها مقدار VEGFR-2  در شبکیه ی حیونات دیابتی بیش از حیوانات سالم است (مشابه با آنچه در انسان مشاهده می شود) بلکه این مولکول تنها در عروق بسیار کوچک شبکیه یافت می شود نه در عروق بزرگتر.

هنگامیکه پروب های تصویربرداری به جریان خون حیوانات زنده ی سالم و دیابتی تزریق گردید، این پروب ها در سراسر عروق خونی حیوان گردش می کنند. با کمک تصویربرداری زنده از عروق شبکیه، این امکان فراهم گردید که دانشمندان اتصال پروب های اختصاصی را با اهداف آنها در اندوتلیال مشاهده کنند. این پروب ها بطور موقت به سطوح داخلی عروق شبکیه متصل می شوند، در مقایسه، پروب های کنترل که دارای یک بخش سطحی هستند با لومن داخلی عروق اندرکنش نداده و بطور آزاد از عروق کوچک شبکیه عبور می کنند.از آنجائیکه اندرکش پروب با دیواره ی داخلی عروق را می توان به فعل وانفعالات مولکولی اختصاصی نسبت داد، این تحقیق اطلاعات کمّی ارزشمندی از مولکولهای هدف در عروق بسیار کوچک شبکیه را برای ما فراهم می آورد.قدم بعدی در این تحقیق استفاده از این پروب ها در کارآزمایی های بالینی است هر چه زمان تشخیص این تغییرات مولکولی زودتر باشد پزشکان فرصت بیشتری برای حفظ بینایی فرد خواهند داشت.

منبع :www.sciencedaily.com/releases/2014/09/140902151216.htm